Όταν κάνει μπάνια ο λαός ...

Την ώρα λοιπόν που κάποιοι απο εμάς πάμε για μπάνια σε κάποια κοντινή (ή μακρινή) παραλία, ο Φύλαρχος της Φυλής μας και οι αυλικοί του, κάπου στο κέντρο της Αθήνας έχουν σηκώσει μανίκια, ώστε να προσφέρουν σε αυτήν την χαρούμενη αποικία που βρίσκεται δίπλα απο το νησί της Μυκόνου και άλλες ιστορίες επιτυχίας (στα νεοελληνικά success stories).

Διαβάζοντας άρθρα στο Internet όπως αυτό ή αυτό το πρωτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η υπέρτατη cult ταινία του Τσάκωνα, με τίτλο "Κλασική Περίπτωση Βλάβης". Πρόκειτε για έναν μαστροχαλαστή και τον βοηθό του οι οποίοι καταφέρνουν με έναν μαγικό τρόπο να μπλέκουν σε αστείες καταστάσεις συνήθως εις βάρος των πελατών τους.

Κάτι δηλαδή σαν την ομάδα του κυρ. Αντώνη και του Big Μπένυ. Μια ομάδα χρήσιμων ηλιθίων, που χωρίς καν να ιδρώσουν, κάνουν την μια γκάφα μετά την άλλη και οι κωλοτούμπες τους αποτελούν καθημερινό πλέον φαινόμενο. 

Αυτοί οι αναλώσιμοι αχυράνθρωποι λοιπόν, βγαίνουν στο "γυαλί", με ένα περισπούδαστο ύφος, χιλίων καρδιαναλίων, προσποιούμενοι ότι ξέρουν τι κάνουν, προκειμένου να ανακοινώσουν στους ιθαγενείς, ως σύγχρονοι τελάληδες ότι τους λένε οι χορηγοί τους. 

Χωρίς να σκέφτονται το τι λένε και κυρίως χωρίς να τους ενδιαφέρει τι λένε αρκεί να κρατηθούν για λίγη ώρα ακόμη στην εξουσία.

Φυσικά οι χορηγοί τους δεν είναι κάποιοι τυχάσπαρτοι αλλά είναι δυστυχώς τα πραγματικά αφεντικά αυτής της όμορφης αποικίας.

Μια αποικίας που οι κατοικοί της φωνάζουν αυτήν την περίοδο γεμάτο υπερηφάνεια ΜΥΥΥΥΥΥΥΥΚΟΟΟΝΟΟΟΟΟΣ.

Έτσι ενώ εμείς κάνουμε χαρούμενοι το καλοκαιρινό μας μπανάκι, οι χρήσιμοι κατά τα άλλα αχυράνθρωποι, με γοργούς ρυθμούς προχωράνε σε κινητικότητες - απολύσεις στον Δημόσιο Τομέα, σε επιπλέον μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, σε κατάργηση τους 13ου - 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα και για κερασάκι στην τούρτα βγάζουν στο σφυρί 15.000 πρώτες κατοικίες έτσι για αρχή. 

Για αρχή ... γιατί αργότερα έπεται και συνέχεια ... καθώς το τέρας θέλει να τραφεί και μάντεψε ποιος είναι το δείπνο ;;; 

Αν η απάντηση που έδωσες στον εαυτό σου τυχαίνει να είναι κάποιος άλλος εκτός απο τον εσένα τότε σου έχω ασχημα νέα. 

Όσο και να στρουθοκαμηλίζεις, όταν το σπίτι του γείτονα καίγεται, πόσο καιρό νομίζεις ότι θα πάρει, ώστε να φτάσει η φωτιά και στο δικό σου σπίτι; 

Ή όπως είχε γράψει πιο ποιητικά ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, ένας εκ τον σημαντικότερων συγγραφέων του σύγχρονου θεάτρου:

«…Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν τσιγγάνος.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Εβραίος.

Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει…»

Willmore