Ο Μάικλ Μουρ ερευνά την περίθαλψη στην Αμερική και τα κόλπα των ασφαλιστικών εταιρειών, που έχουν δικαίωμα ζωής και θανάτου στους πολίτες. Παράλληλα κάνει συγκρίσεις με άλλες χώρες, οι οποίες διατηρούν κρατικά συστήματα υγείας.
Το "Sicko" είναι μια αποκαλυπτική και ταυτόχρονα διασκεδαστική έρευνα πάνω στο αμερικανικό σύστημα υγείας. Το ύφος της ταινίας εναλλάσσεται μεταξύ κωμωδίας, αιχμηρής κριτικής και προκλητικού εξτρεμισμού, και η κάμερα του σκηνοθέτη φτάνει ως το Γκουαντάναμο και τα νοσοκομεία της Αβάνας, προκειμένου ν' αποδείξει πόσο διεφθαρμένο και ανελέητο είναι το υγειονομικό σύστημα των ΗΠΑ. Καθώς μάλιστα ζητήματα όπως η υγεία, η ασφάλιση, και η ιατρική περίθαλψη είναι πιο οικουμενικά από την πολιτική του Μπους στο Ιράκ, η ταινία έκανε πάταγο στην Αμερική και συζητείται έντονα στον υπόλοιπο κόσμο.
Τι έχει πει ο ίδιος ο Μουρ για το «Sicko»; «Είναι μια κωμωδία που αφορά 45 εκατομμύρια ανθρώπους που δεν έχουν ιατρική φροντίδα στην πλουσιότερη χώρα του πλανήτη».
Η ταινία κυκλοφόρησε στις 29 Ιουνίου 2007.
Για την ιστορία, τον Ιούλιο του 2012 η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, στην οποία την πλειοψηφία είχαν οι Ρεπουμπλικάνοι, υπερψήφισε την ακύρωση του νόμου για τη μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας που είχε προωθήσει ο Μπαράκ Ομπάμα. Η μεταρρύθμιση του Μ. Ομπάμα υποχρέωνε τις ασφαλιστικές εταιρείες να ασφαλίζουν όλους ανεξαιρέτως τους Αμερικανούς πολίτες.
Υπενθυμίζεται ότι στις 28 Ιουνίου 2012 το Ανώτατο Δικαστήριο είχε επικυρώσει σχεδόν ομόφωνα τη μεταρρύθμιση αυτή, η οποία προέβλεπε την παροχή ιατρικής κάλυψης σε 32 εκατομμύρια αμερικανούς πολίτες. Δυστυχώς για ακόμη μία φορά οι πολιτικοί τάχθηκαν υπέρ των χρημάτων, αγνοώντας την αξία της ανθρώπινης ζωής.
Δεν είναι τυχαίο που το πρόγραμμα "υγεία για όλους" του προέδρου Ομπάμα, αν και ήταν μια καλή προσπάθεια, δεν πολυάγγιξε τις ασφαλιστικές εταιρείες. Η ιατρική βιομηχανία, άλλωστε, ξοδεψε 5,36 δισ. δολάρια τα τελευταία 25 χρόνια, για να καταφέρει όλα τα παραπάνω μέσω "lobbying" *.
Ενδεικτικά, η βιομηχανία άμυνας και η βιομηχανία αερίου και πετρελαίου έχουν ξοδέψει λιγότερα, 1,53 δισ. δολάρια και 1,3 δισ. δολάρια αντίστοιχα. Οι ασθενείς δεν κερδίζουν. Όλα αυτά γίνονται για τη "βιωσιμότητα" και την καλή υγεία των ασφαλιστικών, των φαρμακευτικών, των ιδιωτικών ιατρών, των ιδιωτικών νοσοκομείων, των προμηθευτών ιατρικού εξοπλισμού και του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου.
Περισσότεροι από 45.000 άνθρωποι πεθαίνουν τον χρόνο επειδή δεν είναι ασφαλισμένοι, σύμφωνα με μελέτη του American Journal of Public Health. Eπειδή ακριβώς η υγεία είναι εμπόρευμα, επειδή το αόρατο χέρι της αγοράς είναι τόσο αόρατο που δεν κάνει τίποτα, 42% των Αμερικανών ασθενών απέφυγαν να επισκεφθούν τον γιατρό, λόγω οικονομικής δυσπραγίας. Επειδή η υγεία είναι εμπόρευμα, 50 εκατομμύρια Αμερικανοί δεν έχουν λεφτά για ασφάλεια υγείας. Επειδή ακριβώς, η υγεία είναι εμπόρευμα, και δη πολυτελείας, ο Σον Ρέτσι, από το Οχάιο, ενώ ήταν ασφαλισμένος, αναγκάστηκε να πληρώσει 83.900 δολάρια για να θεραπεύσει τον καρκίνο του. Αναγκάστηκε να περιμένει με ρίγη στη ρεσεψιόν του νοσοκομείου να εγκριθεί η επιταγή που του έγραψε η πεθερά του. Tην ίδια ώρα, το MD Anderson (κέντρο για τη θεραπεία του καρκίνου) μόνο το 2010 είχε κέρδη 531 εκατ. δολάρια και ο πρόεδρός του βγάζει τον χρόνο περί το 1.850.000 δολ.
Το σύστημα υγείας στις ΗΠΑ είναι το πιο ακριβό στον κόσμο, οι επεμβάσεις ρουτίνας κοστίζουν από τρεις έως δέκα φορές περισσότερο από ό,τι στη Βρετανία, στον Καναδά, στη Γαλλία και στη Γερμανία. Δεν είναι όμως και καλύτερο. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν ισχύει το "ό,τι πληρώσεις παίρνεις". Οι ΗΠΑ είναι στην τελευταία θέση του προσδόκιμου ζωής των 17 πλουσιότερων χωρών. Υπάρχει λόγος που κάποιοι αγωνίζονται να παραμείνουν κάποιες παροχές δημόσιες. Είναι οι ίδιοι που αύριο θα πρέπει να κουβαλήσουν κουβέρτες, ορούς και ενέσεις στα ελληνικά -υπό ιδιωτικοποίηση ή συγχωνευμένα- νοσοκομεία. Άλλωστε, το προφίλ των δαπανών υγείας στην Ελλάδα, μοιάζει περισσότερο με των ΗΠΑ παρά με της Ε.Ε. Σε μια Ελλάδα που η υγεία πάει ολοταχώς προς τα πίσω. Στον μεσαίωνα και την πολιτική του Μπους.
* Lobbying (από http://el.wikipedia.org/): Το Lobbying είναι η προσπάθεια επηρεασμού και δημιουργίας θετικά προσκείμενων φορέων. Για παράδειγμα το Lobbying μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δημιουργηθεί ένας θετικά προσκείμενος νέος νόμος που θα ευνοεί την επιχείρηση ή για την άρση ενός απαγορευτικού μέτρου.
Πηγή: Thalein
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου